علی البرزی
این روزها همزمان با برگزاری بیست و نهمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن کریم سه گروه از اقشار جامعه در مرکز همایش‌های برج میلاد حضور پررنگی دارند.

گروه اول افرادی هستند که برای شرکت در مسابقات قرآن از سراسر کشور عازم تهران و مرکز همایش های برج میلاد شده اند. این افراد سال‌ها هست که با قرآن انس و الفت خاص پیدا کرده‌اند.

گروه دوم مردمی هستند که از نقاط گوناگون کشوربا مشاهده تبلیغات مسابقات در رسانه‌های گوناگون به همراه خانواده عازم تهران و مرکز همایش‌های برج میلاد شده اند. اتوبوس های پارک شده در پارکینگ مرکز همایش‌ها مصداق بارز این گفتار است.

این گروه از شرکت‌کنندگان با وجود تمامی مشکلات زندگی روزمره، فارغ از تمامی دغدغه‌ها ، سختی‌ها، دردها و کمبود ها در زندگی برای ساعتی با قرآن بودن عازم تهران و محل برگزاری مسابقات شده‌اند.

اما گروه سوم افرادی هستند که به صورت کاملا اتفاقی به محل برگزاری مسابقات راه پیدا کرده اند. یا کارمندان و کادر اجرایی مسابقات هستند که بنابر وظیفه سازمانی در محل مسابقات حضور دارند و یا مردمی هستند که برای بازدید از برج میلاد، تماشای فیلم در سالن های سینمای مرکز همایش ها و یا صرف غذا در رستوارن های این مرکز به همراه خانواده به این مکان آمده اند.
صدای تلاوت رو ح انگیز قرآن، حس کنجاوی و مشاهده سیل عظیم جمعیت باعث شده است تا گروه سوم از دور و اطراف و سالن های مجاور به سالن مرکز همایش‌ها مراجعه کنند. گروهی که به بهانه تفریح و بازدید از برج میلاد آمده اند، اما صدایی آشنا آنها را به سالن همایش های برج میلاد دعوت کرده است.

وجه مشترک سه گروه
اما دربین این سه گروه از اقشار مردم یک نقطه مشترک وجود دارد؛ نقطه مشترکی که زیر سقف سالن همایش‌های برج میلاد به اوج خود می‌رسد.

این روزها با طنین اندازشدن نوای قرآن درسالن همایش‌های برج میلاد حال و هوای این سه گروه هم متفاوت ازگذشته است. دراین حال و هوا دل های مرده زنده می شود، جان های فسرده به اقلیم زندگی بازمی گردد و معنای بلند روح آدمی به پروازدر می آید.

این روزها با شنیدن نوای روح‌انگیز قرآن در برج میلاد جان ها تب و تابی دیگر می‌گیرد و نبض مردم تندتر ازگذشته شروع به تپیدن می کند. در این مواقع باید نبض مردم را گرفت، این نبض ریتم قشنگی دارد.