نویسنده : علی البرزی
شاید کمتر کسی تصور میکرد که روزی بازداشتگاه کهریزک، شهرت جهانی پیدا کند و حوادث این بازداشتگاه مدتها نقل محافل و رسانههای داخلی و بیگانه باشد و هر رسانه با توجه به اهداف و رسالت خود به این موضوع بپردازد.
بازداشتگاه کهریزک در شهرک سنگ، طی چندین سال در عملیاتهای گوناگون ازجمله تخریب محله خاک سفید و سپس بهطور گسترده در طرح ارتقای امنیت اجتماعی، مورد استفاده قرار گرفت، این بازداشتگاه تا میانه تابستان ۱۳۸۸ناشناخته بود، اما در جریان حوادث بعد از انتخابات، پس از صدور دستور تاریخی رهبر معظم انقلاب مبنی بر تعطیلی این بازداشتگاه، واقعیات مربوط به این مکان برای بسیاری روشن شد.
در جریان بررسیهای صورت گرفته توسط کمیته ها و گروه های مختلف، کشته شدن حداقل سه نفر در این بازداشتگاه تأیید شد: «محسن روحالامینی» فرزند عبدالحسین روح الامینی، «محمد کامرانی» فرزند علی کامرانی و «امیر جوادیفر» فرزند علی جوادیفر ۳ شهید بازداشتگاه کهریزک هستند.
گذشت یکسال از این حادثه و صدور احکام متهمان انتظامی این ماجرا، بهانهای بود تا گفتوگویی با «عبدالحسین روح الامینی» پدر شهید «محسن روح الامینی »انجام دهیم:
*آقای دکتر! اکنون و با گذشت یکسال از حادثه کهریزک، دادگاه رسیدگی به پرونده متهمان انتظامی فاجعه کهریزک برگزار شده است، به طور کلی روند رسدگی به این پرونده را چگونه ارزیابی میکنید؟
دادگاهی که در اواخر سال گذشته و اویل امسال تشکیل شد، یک دادگاه برای رسیدگی به پرونده تعدادی از متهمان است و قراراست دادگاههای دیگری برای رسیدگی به پرونده عاملان و آمرین و مقصران اصلی حادثه تشکیل شود.
*منظور شما از عاملان وآمرین اصلی چه کسانی هستند؟
کسانیکه در اعزام نابخشودنی افراد به کهریزک نقش داشتند، افرادی که دستور انتقال را صادر کردند و مأمورانی که به اذیت و آزار زندانیان پرداختند، همه در گروه عاملان و آمرین حادثه کهریزک هستند. بخشی از این افراد در بدنه نیروی انتظامی و بخشی دیگر در قضات هستند که باید در دادگاههای بعدی در برابر قانون قرارگیرند.
*در همین دادگاهی که برگزار شد، احکام صادره از نظر شما چگونه بود؟ آیا متناسب با جرم واقع شده افراد تعیین شد یا با توجه به شرایط دادگاه و نظر قاضی، احکام صادر شد؟
روند دادگاه بهنظر من در یک نگاه کلی خوب و منصفانه بود و با آن شرایط رسیدگی و محدودیتهای قانونی که وجود داشت، از نظر ما بهعنوان خانواده یکی از جانباختگان کهریزک، دادگاه عادلانه ای بود، هر چند که در این دادگاه تنها عوامل اجرایی در برابر قانون قرارگرفتند. این موضوع سئوالی است که در بین افکار عمومی و خانواده قربانیان همچنان وجود دارد.
*بهنظر شما این دادگاه توانست در دفاع از مسئله هتک حیثیت به نظام و نیروهای خدوم نیروی انتظامی و قوه قضاییه نقش داشته باشد؟
یکی از مسائل اصلی که بهنظر من باید در روند بررسی این پرونده مدنظر باشد، مسئله هتک حیثیت نظام است، چراکه در این حادثه تعدادی از نیروهای خدوم که در این نظام بهخصوص در نیروی انتظامی و قوه قضاییه مشغول فعالیت هستند و در این حادثه نقشی نداشتهاند، با اعمال ناجوانمردانه عده ای خطاکار، مورد هتک حیثیت قرارگرفتند که دفاع از این موضوع در دادگاههای بعدی ضروری و غیرقابل اجتناب است.
*قوه قضاییه و دستگاه زیرمجموعه آن در بخش دادستانی و دادگستری، نقش اصلی را در روند بررسی پرونده کهریزک داشتهاند؛ عزم قوه قضاییه برای رسیدگی به این حادثه را چگونه ارزیابی میکنید؟
مدیریت قوه قضاییه و مجموعه تحت سرپرستیاش از ابتدای جریان بررسی، پیگیریهای مثبت، سازنده و خوبی داشتند و ما این موضوع را در روند بررسی و مراحل پرونده مشاهده کردیم. اما باید توجه داشت که در یک مراحلی، سرعت بیشتری نیاز است و این برای ما و افکار عمومی پذیرفته نیست که در برخی از موارد، در مدت یک و یا دو ماه به همه جزییات پرونده رسیدگی شود و باید در مراحل مختلف، پرونده واکاوی شده و مقصران اصلی به مردم و خانواده های قربانیان معرفی شوند. سال قبل که اعلام شکایت کردیم، اولین درخواست ما از قوه قضاییه این بود که قاضی پرونده با ابلاغ ویژه و ثابت باشد که از به وجود آمدن مشکلات احتمالی در روند رسیدگی جلوگیری شود اما متأسفانه تا به امروز این درخواست با گذشت یکسال هنوز اجرایی نشده است و حتی در بخشهایی از پرونده، احتمال رسیدگی ناقص وجود دارد. درحال حاضر در سازمان قضایی نیروهای مسلح و قوه قضاییه هزاران صفحه پرونده با جزییات فراوان باقی مانده که بهطور طبیعی باید به این پرونده ها به صورت متمرکز رسیدگی شود.
*آقای دکتر! شاید سئوال من کمی ناراحتتان کند؛ اما آیا بعد از گذشت یک سال این احتمال وجود دارد که شما متهمان کهریزک و در حقیقت عاملان و آمران کشته شدن فرزندتان را ببخشید و از جرم آنها چشمپوشی کنید؟
در شرایط کنونی، احکام هنوز نهایی نشده و انتظار داریم که احکام پرونده نهایی شود و برای موضوع بخشش هنوز فرصت هست. اما در مواجهه با طبقات مختلف مردم از سال گذشته، دریافته ایم که این موضوع را از ما نمیپسندند که مسیر پرونده را رها کنیم؛ نظرعمومی این است که با پیگیری پرونده یک اصلاح رویه ای صورت خواهد گرفت و از تکرار حوادث مشابه جلوگیری خواهد شد، اما به لحاظ انسانی افرادی که در این جنایت مسئولیت بالاتری داشتند، باید پاسخگو باشند. حداقل انتظار از مسئولان این فاجعه، قبول مسئولیت، استعفا و تنبیه مقصران است، همان رفتاری که فرمانده ناجا در مورد مسئولان بازداشتگاه در اوایل کار انجام داد و هماکنون رسیدگی قضایی نسبت به این عوامل در دست اقدام است. از طرف دیگر، کسانیکه مسبب این اتفاق بودند، ضمن قبول اشتباه خود باید تاوان اشتباهات فاحش خود را بدهند، تا این اشتباه به حساب مجموعه نیروهای خدومی که در ناجا و یا در قوه قضاییه و یا درگوشه و کنار نظام برای امنیت و آرامش مردم در حال خدمت هستند، گذاشته نشود.
*به نظر شما چه موضوعی باید در دستور کار نیروهای انتظامی و قضایی کشور قرارگیرد تا دیگر شاهد حوادثی نظیر کهریزک نباشیم؟
مهمترین موضوع در حال حاضر این است که در هر سه قسمت دستگاههای کشوری، انتظامی و قضایی، کارها به دست افرادی سپرده شود که نه تنها صلاحیت لازم را داشته باشند، بلکه نظارت جدی هم نسبت به عملکرد آنها وجود داشته باشد. درصورت وقوع جنایاتی همانند کهریزک آنچنان با مقصران برخورد شود که برای دیگران و وقوع جرایمی مشابه، عبرتآموز و پیشگیرانه باشد. بازهم تأکید میکنم مماشات و عدم پیگیری جدی اینگونه جنایات که در سطح ملی باعث رنجش افکار عمومی شود، باید متناسب با شدت جرایم برخوردهای قضائی و انتظامی صورت گیرد. من امیدوارم که بخشهای باقیمانده این پرونده هر چه سریعتر در ماههای آینده به نتیجه نهایی برسد و برخلاف تصور برخی افراد، مشمول مرور زمان نشود و امید به اصلاح روندها و رویه ها را همچنان برای آحاد مردم به ویژه نسل جوان زنده نگه دارد./ انتهای مطلب
منبع: هفته نامه پنجره
این مطلب در سال ۸۹ منتشر شده است
[1]